Zapovjednik kopnene vojske u vrijeme američke revolucije i kasnije prvi predsjednik Sjedinjenih Američkih Država. Džordž Vašington rođen je 22. februara 1732. u okrugu Westmoreland, (država Virdžinija), kao najstariji sin Augutine Vašingtona, virdžinijskog plantažera, i Mary Ball Vašington. Nakon neredovnog školovanja u mesnoj verskoj školi Vašington se uglavnom sam obrazovao. U njegovim beleškama iz mladosti vidno je da se interesovao za geografiju, vojnu istoriju, agrikulturu, muziku. Istovremeno pokazivao je i sklonost ka jednostavnijim matematičkim problemima. Bio je odličan jahač i uživao je u robusnim sportovima i društvenim događanjima.
U dobi od 16 godina obitelj Fairfax (s kojom je bio u srodstvu) poziva ga da im pomogne premeriti njihovo veliko imanje zapadno od Blue Ridge planine. To putovanje pobudiće u njemu doživotni interes za razvitak zapadnih dijelova zemlje. U leto 1749. godine imenovan je službenim geodetom okruga Culpeper te će se u naredne dvije godine baviti geodetstvom radeći za mnoge zemljoposjednike na granici Virginije. Robert Dinwiddie, guverner Virdžinije, izabrao je Vašingtona da Francuzima uruči ultimatum u kojem je tražio od Francuza da svoje trupe drže podalje od doline rijeke Ohajo. Mladom glasniku također su data upustva da promatra jačinu francuskih snaga, lokacije njihovih utvrđenja i puteve kojim bi im iz Kanade moglo stići pojačanje. Nakon uspešno završene misije Vašingtonu, sada potpukovniku, naređeno je da predvodi odrede milicije koji će štiti radnike koji grade tvrđavu Forks kod rijeke Ohajo. Međutim Francuzi su napali radnike, osvojili tvrđavu (i preimenovali je u Fort Duquesne), a Vašington se povukao u kamp Fort Necessity čekajući pojačanje. Međutim iznenadni francuski napad prisilio ga je na predaju. Vašington je 1754. godine dao ostavku, ali se već naredne godine kao dobrovoljac prijavio u kamp britanskog generala Edwarda Braddocka. Nekoliko kilometara od Fort Duquesenea, Braddockovi vojnici su upali u zasedu koju su im pripremili Francuzi i domorodci. Braddock je podlegao ranama, a Vašington, koji se junački borio, zamalo je umakao smrti.
U 1755. godini u činu pukovnika imenovan je zapovednikom virdžinijske pukovnije, sa zadatkom da brani zapadnu granicu Virdžinije. Nakon smrti svog starijeg polubrata Lawrenca, Vašington je nasledio plantažu Mount Vernon. Velik rast ciena duvana tridesetih i četrdesetih godina XVIII. veka, kombinovan s njegovim brakom 1759. godine sa Marthom Custis najlepšom i najbogatijom udovicom u Virdžiniji, učinio ga je najbogatijim čovekom u Virdžiniji. Kada su se odnosi između britanske krune i kolonija počeli pogoršavati Vašington sve više sudeluje u političkom životu. U pukovničkoj uniformi Vašington se nalazi na poznatom Prvom kontinentalnom kongresu u Filadelfiji 1774., te ubrzo izjavljuje da će se - pređu li kraljevske vlasti u krajnost - proliti krv kao nikada pre u istoriji Amerike. Već nakon prvog sukoba kolonista i britanskih trupa (sukob između Massachusettsa i Britanaca) na predlog Džona Adamsa imenovan je 1775. godine zapovednikom vojske kolonista u ratu za oslobođenje i nezavisnost od Engleske (1775. - 1783.). I pored nekoliko vojnih poraza (1777. - 1778.) uspeo je očuvati poverenje Kongresa te 1781. prisiliti Britance na predaju u Yorktownu, uz pomoć Francuza koji su 1778. ušli u rat na strani Amerikanaca. Bez pomoći Francuza pobede koje je izvojevao Vašington bile su tako blizu poraza da je sudbina Amerike stalno visila o koncu. Nakon potpisivanja mira, a time i kraja građanskog rata Vašington 1783. podnosi ostavku Kongresu i vraća se na svoje imanje Mount Vernon gdje se četiri godine posvećuje zemljoradnji, eksperimentišući s novim metodama obrade i novim kulturama. Međutim sudeluje u donošenju ustava iz 1787. (rukovodio je Ustavotvornom skupštinom) i na učvršćenju jedinstva kolonija koje je dovelo do stvaranja Sjedinjenih Američkih Država. Godine 1788. godine izabran je za prvog predsednika Sjedinjenih Država.
Zbog stava prema starom savezniku Francuskoj (proglasio neutralnost Sjedinjenih Država u ratu Engleske i drugih država protiv revolucionarne Francuske), stvorio je snažnu opoziciju. Ipak ponovo je izabran za predsednika Sjedinjenih Država 1792. godine. Odbijajući treći mandat objavio je Oproštajnu poruku (Farewell Address) 1796. povlačeći se time iz javnog života. No, 1798. ponovo preuzima zapovedništvo nad vojskom u sukobu SAD i Francuske. Preminuo je 1799. godine na svom imanju na plantaži Mount Vernon. Savezni glavni grad Vašington (sedište predsednika Sjedinjenih Država, vlade i Kongresa), utemljen 1790. godine, dobio je ime po Džordžu Vašingtonu. Vašingtonu u čast također je nazvana i država Vašington na američkoj zapadnoj obali na granici s Kanadom. Po njemu je nazvano i jezero Vašington u istoimenoj saveznoj državi, kao i najviši planinski vrh (1918 m) u državi New Hampshir. No, da ne bi bilo sve tako idilično pobrinila se u Gail Collins, kolumnistica The New York Timesa, u svojoj knjizi U ustima škorpije: ogovaranje, slava i američka politika (1998.). U toj knjizi ona tvrdi da su o Vašingtonu u njegovo doba kružile glasine da je gotovo nepismen, da je prevario dobrog prijatelja u jednoj zemljišnoj transakciji te da je imao ljubavnicu koja je simpatizirala Britance.
